KERN Blog 'Hoe maken we een succes van het jaar van de man, deel 1'

Hoe maken we een succes van het Jaar van de Man? deel 1

A message to all men.

Laatst kwam ik een advertentie tegen: ‘How to become a real man’, een cursus van 6 dagdelen. Mijn haar ging overeind staan. Is dit waar Esther Perel’s ‘Jaar van de Man’ toe gaat leiden? Het antwoord op #metoo?
Het laatste waar ik als vrouw op zit te wachten zijn ‘echte’ mannen, die in zes weken tijd geleerd hebben hoe je eeuwen aan conditionering ongedaan kunt maken door je te conformeren aan een nieuwe set regels, waar de man van vandaag ‘echt’ van wordt.
Daarom wil ik graag mijn visie met jullie delen:

De problemen waar mannen en vrouwen mee worstelen, worden niet veroorzaakt door de mannen en vrouwen van vandaag (Ik gebruik expres de term mannen én vrouwen. Niet alleen mannen zijn verantwoordelijk voor #metoo!). Ze komen wél tot uitdrukking door de mannen en vrouwen van vandaag. De aanleiding is veel ouder.

De problemen waar we mee worstelen zijn de uitslag van een conditionering die al honderden jaren oud is. Deel hiervan is het feit dat seks voor mannen van oudsher samenhangt met prestige en mannelijkheid, en voor vrouwen vooral verbonden is met schaamte, schuld en plicht – ofwel het accommoderen van de wens van de ander.
Dit patroon zorgt voor een ongelofelijke hoeveelheid ellende. Het is triest dat de man van vandaag denkt dat hij de oorzaak zou zijn. Feit is dat het een veel complexere oorzaak heeft met een veel langere geschiedenis, waar ook vrouwen aan hebben bijgedragen.
Natuurlijk hebben mannen verantwoordelijkheid te nemen voor hun aandeel in dit proces, maar ze hoeven zich niet te excuseren voor de erfenis van hun vaders en grootvaders. Die schuld hoeven ze niet op zich te laden, dat is niet nodig.

Maar wat is er dan wél nodig?

In de eerste plaats, flikker die echtheids-meetlat de deur uit en iedereen die je er één aan wil smeren. Er bestaat niet zoiets als een ‘echte’ man. Ooit een nep-exemplaar gezien? Echt kun je alleen Zijn. Gewoon zoals je bent. En dat is waarschijnlijk elke dag ietsjes anders (of is dit een al te vrouwelijke projectie…?).

Ten tweede, erken de erfenis van je voorvaderen. Net doen alsof er niets gebeurd is dient niemand. Het is oneerlijk tegenover vrouwen en duwt de geschiedenis in een schaduwhoek waar het zijn eigen leven gaat leiden.

Daarenboven, neem verantwoordelijkheid voor je eigen handelen: was het over de grens? Get clean.
In onderzoek is aangetoond dat de meest schadelijke kant van mishandeling niet zit in de mishandeling zelf, maar in de ontkenning ervan. Elke bevolkingsgroep die het slachtoffer is geworden van onderdrukking, geweldpleging of misbruik kan dit bevestigen.
Voor #metoo konden we onszelf misschien nog wijs maken dat we van niets wisten, nu gaat die vlieger niet meer op: de beerput ligt open, don’t jump in; schep je eigen shit er uit.

Ten derde, own your sexuality! Welke relatie heb jij met je seksualiteit? Is het een manier om stress te ontladen? Is het iets dat je móet? Is het een manier om je mannelijkheid te bevestigen? Waar is dan je vrijheid van handelen? En wat doet dat met degene met wie je seks hebt?
Seksualiteit is een onvoorstelbaar krachtige en prachtige energie. Juist daarom kan de verantwoordelijkheid daarvoor alleen door jouzelf gedragen worden, it needs to be owned! Zodra je een ander verantwoordelijk houdt voor jouw behoefte, ben je al over de grens. Vier het, geniet er van, maar zorg dat het van jou blijft.

Ten vierde, creëer veiligheid onder je broeders door zachtaardigheid een centrale plek te geven in jullie vriendschappen. Je hoeft er niet zijig over te doen. Ik heb het niet over eindeloze knuffelsessies en meehuilen, maar over een basale verwelkomende houding, vrij van afzeiken, stoerdoenerij of onderhuidse competitie, als handreiking aan je medeman. Neem een risico. Vertrouw elkaar.

Ten laatste en meest belangrijke: wees eerlijk. Niet enkel in de communicatie vanuit jezelf, maar ook in het waarnemen van de communicatie van een vrouw. Want vrouwen zeggen dan misschien mondeling geen nee, soms zeggen ze wel degelijk nee, en dat zie je en voel je terug in lichaamstaal. Wat niet moeilijk is om te verstaan, maar je moet het wel willen verstaan! Veel mannen vinden dit lastig, want deze mate van eerlijkheid laat zich niet meer rijmen met het behalen van doelen als ‘scoren’, ‘getting laid’, ‘klaarkomen’ of ‘seks’. Deze mate van eerlijkheid kan je dus wat kosten, maar het kan je ook wat opleveren: een partner die je accepteert, omdat jij haar hebt laten weten wie je bent. Een partner die past bij wat echt belangrijk voor je is. Een vrouw die daadwerkelijk zin heeft in seks en er plezier in heeft.

Maar hoe word je eerlijk? Hoe communiceer je dat wat in je leeft met de wereld, als je niet voelt wat je nodig hebt. Als je niet weet wat je authentieke identiteit is, omdat die al eeuwenlang hangt aan een manier van handelen die vandaag niet meer passend is?
Wees moedig!

Stop met alles wat je doet om een ‘echte man’ te zijn. Stop met alles wat je doet om een ‘goede man’ te zijn. Stop maar gewoon met alles wat je doet om man te zijn. Word stil en laat al je gedachten over jezelf los en kijk dan wat er overblijft.
Make honestly-being-you the new brave!

Welkom mens! Ik kijk naar je uit.

PS. Als je wilt weten wat vrouwen kunnen doen om van het Jaar van de Man een succes te maken, lees dan volgende week: A message to all women.

Deel dit bericht

Share on facebook
Share on whatsapp
Share on linkedin
Share on print
Share on email

Dit bericht heeft 4 reacties

  1. Marc Boas

    Ik zie in dit ontwikkelingsstuk, graag mannen over zichzelf praten. Die weten uit ervaring waar ze het over hebben. Ik haak af als ik een vrouw (en dat zie ik toch best vaak) hoor spreken over wat mannen wel en niet zouden moeten doen. Dat is nog de oude manier van met elkaar omgaan. Dat is nog de oude moeder/kind dynamiek.
    Ik lees graag hoe het voor jou is als vrouw. Dat je ons teruggeeft wie jij bent. Hoe wij bij je binnenkomen. Dat geeft echt voeding, wat mij betreft.

    1. Eline van Rijn

      Beste Marc,
      Ook ik zie mannen graag over zichzelf praten in dit ontwikkelingsvraagstuk. Het is mij lief hun stem te horen. Feit is echter wel, voor zowel mannen als vrouwen, dat praten over jezelf zijn limieten kent. Als mens heb ik alleen mijn eigen gedachten, ervaringen en gevoelens om uit te putten, met het grote risico dat ik mijzelf op den duur herhaal. Een visie van buitenaf heeft het vermogen licht te laten vallen op de verborgen hoeken in mijzelf, die zo eigen zijn aan mij, dat ik ze niet ken. Ik noem dat: mijzelf leren kennen door de ogen van de ander. Jij kunt mij zien, ik niet. Ik kan alleen maar zijn.
      Ik vind het intens triest dat je afhaakt, omdat ik als vrouw mijn visie geef op dit ontwikkelingsvraagstuk. Was het anders geweest als ik een man was geweest?
      De afgelopen 450 jaar hebben uitgewezen dat dit ontwikkelingsvraagstuk niet enkel door mannen onderling oplost kan worden, daarom zijn we waar we zijn. Ik denk dus dat het hoog tijd wordt dat vrouwen mee gaan praten, hun mening geven, hun verlangen uitspreken naar mannen. Het kan een nieuw licht werpen in een hoekje waar heel hard nieuw licht nodig is.
      Ik vind het opmerkelijk dat je dit als moeder/kind dynamiek bestempelt. Mag ik ook als een fiere zuster naast je staan? Met heldere ogen, objectieve kennis en een warm verlangen naar dat wat mogelijk is: een man die niet gebukt gaat onder schuld, vrij is in zijn seksualiteit, teder met zijn broeders omgaat en een open communicatie voert met mij en andere vrouwen? Is daar ruimte voor?
      Warme groet,
      Eline

  2. Roel Brand

    Dag Eline,

    Ik heb met plezier je artikel gelezen en er een aantal punten uitgehaald om over na te denken.
    Je eindigt met: “lees volgende week: A message to all women”. Ik ben ook wel nieuwsgierig naar wat je hen te zeggen hebt. Waar vind ik dat?

    Hartelijke groet,
    Roel

    1. Eline van Rijn

      Beste Roel,
      het is eindelijk zo ver. De blog:a message to all women is geplaatst.
      Ik ben benieuwd wat je er van vind.
      Eline

Geef een antwoord